ANARKİST KÜLTÜR YARATMAK
CAN BAŞKENT
En büyük eksikliğimiz olarak gördüğüm konu bu. Oturaklı, teorisi olan, var olmuş, yaşama dair, bütünsel bir anarkist kültür yaratmak. Peki nasıl? Doğaldır ki bu, tek kişinin yaratacağı ya da belirleyeceği bir model olamaz. Birincil amacım; bir konsensüs oluşturmak için yaşam ütopyalarını ve gündelik yaşama dair fikirleri, önerileri öğrenmek. İkincil amacım ise kuyuya bir taş atıp sizlerin yorum, övgü ve fikirlerinizi öğrenmek. En önemli sorun olarak gördüğüm noktaya geliyorum. Gündelik yaşamda anarki, nedir, nereye kadar?
Bu toprakların içine kadar sindirtilmiş bir statükonun ve hiyerarkinin içindeyiz. Yaşamın her alanında bunu görüyoruz. Bunu açıklamaya gerek yok. Fakat çuvaldızı kendimize batıralım. Biz bunun böyle olmaması için ne yaptık?? Hiç!! Çoğumuz gibi ben de pıstım; çoğumuz gibi ben de lanet olası bir postmodern egoistim. Hepimiz ciğerimize kadar bu sisteme dahiliz. Fakat şu var; "dahiliz ama muhtaç değiliz".. Muhtaç olmadığımız ispatlamalı, yaşamımızda bunu uygulamalıyız. Anarkinin bizden yola çıkıp, topluma seslenen bir yaşam formu olduğunu ispatlamalıyız. Anarkiyi yaşamımıza, yüreğimize, bacak aramıza ve beynimize aktarıp uygulamak; aynı zamanda ruhiyatımızı ve moralimizi de olumlu etkileyecektir. Anarkiyi yaşayamamak, yaşayamadığı için de karamsarlığa ve umutsuzluğa kapılmak muhtemelen çoğumuzda görülen bir maraz. Anarkinin mümkünatını ispatlamak için yapılacak küçük provalar ve uygulamalar kanımca bizlere önemli miktarda "mutluluk" da sağlayacaktır.
En önemli hatalarımızdan biri olarak gördüğüm diğer bir nokta ise; anarkiyi nihilizm ve bohemizmle karıştırmak.. Burada teorik analizin anlamı ve ereği yok. Fakat, bu hata bize, nihilizmi ve bohemizmin ütopyasızlığının anarkiye taşınmasına ve anarkinin bu formlarda görülmesine mal oluyor. Anarkinin coşkusunu ve neşesini suiistimal etmek bile diyebilirim buna. bu coşkuyu ve neşeyi postmodern bir edayla amaçsızlaştırıp, insana ait olmadığını düşündüğüm yapmacık dürtüleri ve duyguları bastırmakta kullanıyoruz.
II.
Anarkiyi yaşama geçirme hakkında yazarken aklıma gelen diğer bir konu da elbette ANTİMİLİTARİZM.. Önce şunun tahlilini yapmalıyız: Türkiye halkı gibi, neredeyse eli silahla doğan bir topluma antimilitarizm nasıl anlatılır. Nasıl kitleselleşilir? (Burada 'kitleselleşmeli mi paradoksu üzerinde durmak istemiyorum') Bunlar gibi ,aslında pek de detaylı olmayan sorunları rahatlıkla aşabileceğimize inanıyorum.
Bir başka mevzu ise, Teknoloji.. Bence, kapitalizmin elinde bilim ve teknoloji bir tahakküm aracıdır. Sanırım bu konuda hemfikirizdir. Fakat kapitalizmi yıktıktan sonra, teknolojinin ve bilimin öz olarak tahakkümcü yapısını koruyup korumayacağı gibi bir soru oldukça muğlak. Kehanette bulunmak yapmamız gereken son iş. Sonuç olarak, şu andaki teknoloji reddedilmelidir. TV almayarak, anti-TV kampanyalar düzenleyerek, bilgisayardan mümkün olduğunca kaçarak bunları gösterebiliriz. 'Bilgisayardan mümkün olduğunca kaçmak' dedim; çünkü hepimiz nereden bakarsak bu sistemin içindeyiz. Ama unutmayın sistemin içinde olmazsak, sistemi nasıl yıkacağız?
Ev yaşamında da yapılacak çok iş var. Ev içi kompozisyonunu(Feng-Shui'yi öğrensek?), ev içi eşyaları saçma dergilerdeki gibi değil de ilkel alternatiflerimize göre düzenlemek kanımca rahatlıkla yapılabilir.
Yukarıda sıraladıklarım ilk etapta yapılması gereken, bir nevi acil eylem planı önerisidir. Bunlarla birlikte, sanatta, sporda, diyabetikte, filolojide anarkist fikirler olmalı. Bu topraklarda hiç bir anarkist tiyatro grubu yok mu?
Aklıma gelenler, çala kalem de olsa bunlar.
Benden bu kadar, üretin ve paylaşın...